Meðferðar gangur á Litla Hrauni

Fyrir átta árum mættu tvær konur á teig við flókagötu og kynntu sig sem fangaverði á Litla Hrauni.  Ástæðan var sú að þær voru komnar í starfþjálfun vegna fyrirhugaðrar meðferðardeildar á litla hrauni.  Þær voru fullar tilhlökkunar og eldmóðs vegna fyrirhugaðrar meðferðarvinnu fyrir austan. Fólk hugsaði með mér hvað það væri nú gott að vera ekki á hrauninu, ekki það að þær hafi verið eitthvað slæmar.  Nú átta árum seinna hef ég lesið nokkuð um nýjan meðferðargang á litla Hrauni og einnig um tíð andlát fanga síðustu ár.  Það sem ég skil ekki er afhverju meðferðarvinna á Litla Hrauni er ekki kominn lengra á veg en staðreyndir sýna.  Ég varð vitni að því árið 2006 þegar fyrrverandi fangi tók sýn síðustu skref í að klára dóm, hann var brattur og sprækur og allra manna glaðastur.  Tveir dagar voru í langþráð frelsi þegar vonleysið skall yfir og allt varð svart, þvílíkt niðurbrot og þunglyndi að allir urðu steinhissa á þessum kraftmikla einstaklingi.  Er kannski Litla Hraun baggi á þjóðfélaginu sem poppar upp annað slagið í fjölmiðlum.  Er litla Hraun kannski ekki eins mikill lúxus og fólk heldur oft.  Eru kannski pillurnar hættar að vera töfralausnin.  Eru kannski of ungir fangar vistaðir á Litla hrauni.  Það á ekki að taka átta ár að koma upp meðferðar úrræði á Litla Hrauni, eða hvað finnst þér?