Samskipti

Þegar ég fer á stjá á morgnana er það staðreynd að ég á oftast eftir að eiga samskipti við þónokkurn fjölda af fólki, mismunandi mikinn þó.  Vinnufélagarnir eru í stórum hluta og skipta samskipti við þá miklu máli hvernig frí dagarnir verða síðan.  Oft hef ég lent í því að segja eitthvað eða gera sem ég hef síðan nagandi samviskubit yfir allt vakta fríið mitt.  Um daginn ákvað ég að takmarka samskipti mín við ákveðinn vinnufélaga í lágmarks samskipti, eftir nokkra daga ákvað ég að breyta um aðferð og reyna að hlusta á hana og virða hennar skoðanir og frekar vera hjálplegur en hitt, eftir nokkra daga vorum við að ræða eitthvað vinnutengt rétt áður en hún kláraði vakt og sagði hún þá að henni fyndist ég vera búin að vaxa mjög mikið í starfi og að hún hefði ekki vaxið svona hratt í starfi?  Mér fannst gaman að fá svona hrós frá henni en um leið var það frekar vandræðalegt því ég held okkur hafi báðum þótt erfitt að horfa í augun á hvort öðru og fór þetta samtal fram svona á hálfgerðum hlaupum, kannski hefur hún verið með nagandi samviskubit yfir því að hafa verið að hrósa vinnufélaga við svona vandræðalegar aðstæður, það er að segja mann við mann???