Hestahugleiðingar

Það styttist í það að hesta tímabilið byrji, enda ber rokið og rigningin mig oft norður þessa dagana þar sem vinirnir eru í haga. Markmiðið er einfalt, að bæta mig í hestamennsku. Þar sem upplýsinga flæðið er margfalt miðað við áður þá eru eflaust margir orðnir ansi lúnknir í reiðmennsku löngu áður en þeir stíga á bak. Það er ansi auðvelt að láta klárinn svífa um á svifmiklu brokki eða stíga tandurhreint tölt þegar þú flettir blaðsíðu í bók eða á netinu en kannski allt annað mál þegar þú ert með vindinn í fangið úti á víðavangi. Hestamennskan er ekkert undanskyld sérfræðingum úr brekkunni enda hefur maður fengið allskonar misgáfulegar handleiðslur í hesthúsahverfunum og þá þarf að velja úr. Ég lenti í því að hesturinn hjá mér var ekki einsog hann á að sér að vera fyrripart síðasta vetur þannig að ég fékk ýmsar ábendingar misgáfulegar auðvitað, þannig að ég svona ákvað að nota innsæjið í bland við góð ráð og held ég að þar hafi komið sigurinn síðasta vetur sem endaði mjög vel. Þetta er eilífðar verkefni og lykilorð vetrarins verður vonandi framför.

Látum Eið og Magnús tala við landsliðið

Alfreð Gíslason sagðist hafa legið á bæn fyrir leikinn á móti frökkum og beðið fyrir því að ákveðinn leikmaður færi að skora fyrir landsliðið.  Stuttu eftir að leikurinn hófst sá maður að Alfreð hafði ekki verið bænheyrður.  Það vakti mig til umhugsunar hvort við værum nokkuð að gera of miklar kröfur til leikmanna landsliðsins, þetta eru allt atvinnumenn í greininni og kröfur eru hluti af vinnuumhverfi þeirra.  Ég held nú alveg að menn séu að leggja hjartað í þetta og vilji vel, en það er helv hart að menn í skyttustöðu þurfi nokkra leiki til að koma sér í gang.  Kannski eigum við ekki betri leikmenn til að spila með landsliðinu en eiga menn að halda sætinu ef þeir spila mjög illa fyrstu leikina á stórmóti?  Kannski ættum við að taka upp gamla ungmenna andann og leyfa fleirum að vera með.  Mikið er talað um lítið sjálfstraust leikmanna og held ég að réttast væri að senda landsliðið á skólabekk hjá mönnum eins og Eið Smára og Magnúsi Ver t.d.